Bezpieczeństwo towaru w transporcie – kto odpowiada za bezpieczeństwo ładunku?

Pomińmy aspekt bezpieczeństwa prawnego, ograniczającego się najczęściej do posiadania odpowiednich polis ubezpieczeniowych przez poszczególnych uczestników procesu transportu (od właściciela towaru zaczynając, poprzez jego nadawcę, spedytora na przewoźniku kończąc), nie tyle zabezpieczających towar, ile chroniących interesy wszystkich zainteresowanych w razie uszkodzenia, zniszczenia, zaginięcia czy nawet kradzieży przesyłki. Ten typ zabezpieczenia jest już skutkiem, pochodną, najczęściej nieoczekiwanych, negatywnych przypadków i wydarzeń, do których dochodzi w trakcie transportu.

Tak naprawdę kluczowe jest więc fizyczne bezpieczeństwo przewożonego czy dystrybuowanego towaru. Można powiedzieć, że obok ceny usługi i terminowości jej wykonania, bezpieczeństwo jest trzecim z „wielkiej trójki” parametrów, które najczęściej decydują o wyborze firmy transportowej, spedycyjnej czy kurierskiej przez klientów. Przy czym terminowość i bezpieczeństwo ładunku są podstawowymi czynnikami określającymi poziom (wysoki lub niski) jakości świadczonych usług transportowych.

Gdybyśmy chcieli przeprowadzić eksperyment i zamieścili kamerę na jednej palecie czy paczce i chcieli nakręcić film pt. „Dzień z życia przesyłki”, dowiedzielibyśmy się, że na przesyłkę niebezpieczeństwo czyha na każdym etapie transportu. Brzmi to może nieco żartobliwie, ale losy przesyłki w transporcie – trzymając się już konwencji tego eksperymentalnego filmu – są bardzo skomplikowane i „bolesne”, o czym dobrze wiedzą działy reklamacji zarówno po stronie klienta, jak i po stronie spedytora czy przewoźnika.

Pierwszym wrażliwym momentem jest załadunek towaru. Już na tym kroku może nastąpić uszkodzenie pakunku. Dużą rolą właściciela lub nadawcy przesyłek jest właściwie spakowanie i zabezpieczenie towaru. Właściwe, czyli takie, które na ile to tylko możliwe uchroni przesyłkę przed uszkodzeniami, ale też sprawi, że przesyłka ta będzie bezpieczna dla innych paczek przewożonych tym samym środkiem transportu – sytuacja naturalna dla przewozów drobnicowych i dystrybucji kurierskiej. Opakowanie powinno być adekwatne do rodzaju przewożonego towaru, jego wymiarów i masy, to znaczy być wykonane z odpowiedniego materiału oraz mieć prawidłową wytrzymałość i właściwy kształt.

Bardzo istotny jest także sposób załadunku towaru na samochód, rozmieszczenie tego towaru na przestrzeni ładunkowej oraz odpowiednie zamocowanie, tak aby np. towar się nie przesuwał w czasie jazdy czy hamowania. W samym przewozie ładunku od nadawcy np. do terminala zbiorczego, jak i później w transporcie liniowym z terminala zbiorczego do sortowni, również występuje sporo czynników ryzyka, np. styl jazdy kierowcy czy jego psychofizyczna dyspozycja wynikająca m.in. ze zmęczenia, przekładająca się z kolei na sposó...